Reisverslag februari 2020

El Gramazo / Arroyo Mingo (vanaf 13 februari 2020)

Hartelijk welkom om onze belevenissen te volgen. We proberen iedere dag een verslag van de dag te plaatsen. Soms lukt het niet vanwege de verbindingen. Ook via onze Facebook pagina kun je ons volgen.

Woensdag 26 februari 2020

Lekker geslapen. Om even voor zes uur gaat de wekker. Onze laatste werkdag is aangebroken. Er is nog heel wat te doen. Vroeg uit de veren. Op naar de koffie en thee. Iedere morgen staat dit al voor ons klaar als we beneden in de eetzaal komen. Onze keukenprinsessen Aida en Yasmin staan al vroeg op om ons ontbijt klaar te maken en dit gebeurt allemaal met de hand. Luxe keukenmachines komen er niet aan te pas. De dagopening gaat over Genesis 28 vers 10-19. Verwondering over dromen.

Na het heerlijke ontbijt vertrekken we naar de werkplek. Tot de lunch wordt er nog hard gewerkt. Diverse zaken worden afgerond. Ondertussen gaan Tjebbe, Johannes, Willie en Gerry een ander project bekijken. Mogelijk een project voor de toekomst. Vanochtend kwamen er weer enkele regenbuien voorbij. Een schuilplek zoeken, is nu geen probleem. Onze zelf gemaakte huizen zijn waterdicht. Om 12 uur komt de groep bijeen en geniet van een heerlijke lunch. Sommige doen daarna een tukje bijvoorbeeld op de vrachtwagen. Andere gaan direct weer aan het werk. Zij willen nog zaken afmaken. Janny gaat alle huizen af en bezorgd bij ieder huis een bijbel voor volwassene, een kinderbijbel en een kalender. Dit cadeau is een cadeau voor heel het leven en wordt zeer gewaardeerd. We zien later dat enkele mensen lezen in de bijbel of er worden plaatjes bekeken door de kinderen. Er worden naambordjes gemonteerd op de nieuwe huizen. Huis nummer 10 heeft een zelf gemaakt kunstwerk op de voorgevel. Met afvalhout is er een prachtige zon in elkaar gezet. Huis nummer 10 heeft een nieuwe naam. Het huis met de zon. Ook de latrines worden voorzien van naambordjes (diverse latrines zijn gefinancierd door kerkelijke instanties of door personen privé). In het huis worden ook nog hartjes met de mooie tekst opgehangen “je bent een parel in Gods hand”. De tijd van afscheid brak aan. Dag lieve mensen en kinderen. Het ga jullie goed. Een wagen  met voldane mensen reed weg richting het Centrum. Even een kopje koffie. Daar stonden 2 personen op ons te wachten. In eerdere nieuwsbrieven hebt u misschien ooit iets gelezen over Johan. Een jonge die niet kon lopen. Door een operatie en veel oefenen, loopt Johan nu. Afgelopen jaar is er voor hem en zijn moeder een huis gebouwd. Morgen gaan dit nieuwe huis bekijken. Vanavond hebben we samen het project afgesloten. Niet onder de sterren hemel maar in de eetzaal. Er kwam namelijk weer een regenbui voorbij. Ook zonder sterrenhemel was het weer een bijzondere bijeenkomst. Na afloop hebben we gebeden en gedankt voor alles wat we mochten ontvangen van God en dat was veel. Eén van de dingen was  het extra geld wat binnenkwam waardoor er 10 huizen konden worden gebouwd. Natuurlijk is er wel eens een pleister geplakt maar we vinden het bijzonder dat we allemaal zonder ongelukken dit werk hebben kunnen doen. Dat we gezond naar huis mogen gaan. We danken u en jullie voor alle steun, lieve berichtjes en gebeden. Morgen gaan we op pad, bekijken nog iets in Santo Domingo, gaan nog even zitten bij de oceaan en aan het einde van de dag stappen we het vliegtuig in. We hopen op een spoedige reis en ontmoeten u, jullie graag vrijdag op Schiphol.

Een warme groet en Dios te Bendiga

Mano a Mano groep 2020

Els, Tjebbe, Nina, Ria, Henk, Geert, Klaas, Adry, Hans, Jolanda, Janny, Gerry, Willie, Wieke Wijntje, Johannes, Jan P. Jan O., Jan E., Gerrit, Reinskje, Siem, Hillie en Conny

N.B. Nieuwsgierig geworden. Wilt je ook een keer mee. In februari 2021 gaan we weer naar de Dominicaanse Republiek.


Dinsdag 25 februari 2020

Na een heerlijke nachtrust zijn we weer aan een prachtige dag begonnen.De natuur ontwaakte weer in al haar glorie, vanaf het dak heb ik hier weer ontzettend van genoten. Om 07.00 uur zaten we allemaal weer trouw in de kring waar Willie de dagopening verzorgde.

Aan de hand van een prachtig voorbeeld werden we stilgezet bij wat het belangrijkste in ons leven is en hoe we daar mee omgaan. Is de volgorde van onze dagelijkse bezigheden wel goed zodat ik voldoende  tijd besteed aan leven in het koninkrijk van God. Hij is toch mijn belangrijkste levenspartner en dan wil ik daar toch de meeste aandacht aan besteden.

Na ons Dominicaans ochtendontbijt zijn we weer vertrokken in het ons bekende rode vrachtwagentje  naar de te bouwen huisjes. Wij zijn met ons groepje weer terug gegaan naar huisje 1 waar we aan het begin van het project mee begonnen waren. (Tussendoor hebben we geraamtes van latrines gebouwd maar die zijn nu klaar.) Dus weer terug naar huisje 1 in El Gramazo. Daar kregen we uitgebreide instructie van Jan Pannekeet hoe we de binnenwanden moesten bekleden. Daarna gingen we binnen aan het werk terwijl het buiten mooi weer was, een prachtige lucht en een Dominicaans zonnetje, ik denk ongeveer 28 graden warm.

In het begin van de middag waren we klaar en hebben alles op film vastgelegd. Ook mocht ik even bij opa en oma binnen filmen, waar hun kinderen en kleinkinderen bij in woonden, waar nu het nieuwe huisje voor is gebouwd. Wat een verschil zie je dan. Het begint langzaam tot me door te dringen dat deze mensen heel gelukkig zijn met hun nieuwe huisje, hoe deze er voor onze begrippen ook uitziet. Heel dankbaar werk.

In het begin van de middag zijn we lopend naar Arroyo Mingo gelopen om daar ons tweede huisje verder af te bouwen. Tijdens deze korte wandeling hebben we voor de zoveelste keer genoten van de natuur en diverse foto’s en filmpjes gemaakt. Maar we komen er al hoe meer achter dat we het niet voor elkaar krijgen om deze prachtige natuur vast te leggen. Ik vrees dat we dit aan het thuisfront niet duidelijk kunnen maken. Maar weet in elk geval dat we onze stinkende best hebben gedaan.

Bij ons tweede huisje aangekomen bleek dat er enkele materialen niet aanwezig waren. Ook had de aannemer het dak er nog niet opgelegd en konden we niet met de binnenwanden beginnen. Dus hebben we maar losse klusjes gedaan in de warme zon. Het ging allemaal niet zo snel meer als de eerste dagen, de energie begint langzaam minder te worden en iedereen begint meer over het naar huis gaan te praten. Lijkt mij een goed teken.

Om 16:30 uur weer zijn we weer naar het basiskamp gegaan. We hebben weer heerlijk gegeten en de dag doorgenomen. Het was nu mijn beurt om een verslag te maken, dus namens het hele team de hartelijke groeten vanuit de Dominicaanse Republiek.

En…….. nog 3 nachtjes slapen……

Groetjes, Henk  Jonker.


Maandag 24 februari 2020

 Na een fijn weekend in Santo Domingo is het maandag geworden en mochten we weer aan de slag in El Gramazo en Arroyo Mingo. Bij de dagopening heeft Aïda, één van onze koks, haar verhaal gedeeld waarin zij de kracht van het gebed heeft ervaren. Een indrukwekkend verhaal.

Na het ontbijt zijn we naar onze werkplekken vertrokken. Het is na het weekend onbekend welke werkzaamheden er nog zijn want het bouwbedrijf werkt vaak één dag door. Er bleken nog verschillende klussen. Naast nog wat vloeren die gestort moeten worden en ramen die gemonteerd moeten worden blijft er nog te doen om de huizen netjes af te werken.

Onze groep van 5 personen is bezig geweest met het plaatsten van de frames op de vloertjes van de latrines. Een timmerploeg heeft er vorige week zeven in elkaar gezet en wij mochten vandaag de zinken golfplaten eromheen slaan. Klinkt eenvoudig maar het frame moet hier en daar wat aangepast worden voordat het goed vastgezet kan worden aan de bevestigingspunten van het vloertje. De eerste was ‘even’ kijken en uitzoeken hoe het ook alweer moest. Eerst de dakplaten, dan het frame op de vloer zetten, horizontaal, en vastzetten. Ondertussen zijn twee  van het groepje bezig met het maken van de deur. Scharnieren, slotjes binnen en buiten, zinken plaat erop. Voordat de het zink om het frame kan moet de deur goed ingehangen worden want die bepaalt de hoogte van het zink eromheen. De eerste latrine kostte enig uitzoekwerk (hoe deden we dat ook alweer??) maar bij de tweede was de werkverdeling duidelijk en waren we in 3 kwartier klaar. Aan het eind van de dag waren er drieënhalf latrines klaar en had het schildersduo, die achter ons aan werkt er ook al tweeëneenhalf geschilderd.

Andere groepjes zijn bezig geweest met het afwerken van de ramen en daklijsten. Ook zijn in de huizen waar de vloer gestort is, de binnenwanden van plywood aangebracht. Het bouwbedrijf had in verschillende huizen de deuren gemonteerd. En we kunnen zeggen dat er één huis helemaal klaar is. De bewoners waren druk bezig met de boel opruimen en het huis schoon te maken. Een mooi gezicht met hoeveel plezier ze dat doen. Hun nieuwe huis woonklaar maken.

Vandaag heeft het niet gelukkig niet geregend en was er zo af en toe bewolking. Prima condities om te werken.

Morgen gaan we weer verder waar we vandaag gebleven zijn. Vanavond is er weer tijd voor Take5, klaverjassen en we hebben zelfs een masseur in ons midden. Heerlijk!

Groeten vanuit een warm Los Anones!


Zondag 23 februari 2020

Op zondagmorgen worden we gewekt door geluiden van het verkeer.  Het was een warme nacht in het Campement Apen in de hoofdstad Sante Domingo. Om halfacht komen we bij elkaar voor de dagopening, dit keer onder leiding van Tjebbe. Hij leest uit Mattheüs 26 : 6 – 13. Jezus is op bezoek bij Simon en Maria komt binnen en zalft zijn voeten met kostbare mirre. De discipelen denken, had deze zalfolie niet duur verkocht kunnen worden om goed te doen aan de armen. Het accent van deze dagopening valt op, dat Jezus zegt: ”de  armen hebt u altijd bij U….”.

Marino Mendez

Na het ontbijt hebben we nog tijd om even te genieten van de tuin van het Campement. Door Jan Oosterman wordt een groene specht ontdekt, die in een dode boom een nest maakt….mooi om te zien. Ook vliegen en kolibries rond.

Dan vertrekken we met de bus naar de kerk in een school van Marino Mendez. We worden hartelijk ontvangen. De dienst begint met het zingen  van liederen. Daarna gaat Marino Mendez voor en preekt over Psalm 128 : 1 – 6. Daar in vertelt Marino ook over het ontstaan van de kerk in 1987, doordat er onderwijskrachten deze diensten bezochten is er ook een school ontstaan. Door deze werkzaamheden zijn er meer scholen, klinieken en kerken gebouwd. God is dit werk blijven zegenen.

Na de dienst drinken we met elkaar koffie. Dan vertrekken we weer met de bus naar Los Anonos, daar voor gebruiken we de lunch. Als we gekomen zijn op de overstapplaats gaat het zachtjes regenen……we klimmen op de vrachtauto en onderweg valt er een flinke bui. Dat betekend dat onze wandeling in het water valt. Als het droog geworden is, gaan Conny en ik naar Marie- Loíse, dit is degene die zondagsschool houdt voor de kinderen van het dorp. We hebben kleurboekjes voor haar met Bijbelse voorstellingen, kleurpotloden …. Die gaan we brengen bij haar. Als wij daar aan komen, gaan een groep kinderen net naar huis. Maar zij gaan direct terug in een klein kerkje bij haar op het terrein. Wij geven de boekjes en zingen met de kinderen in het Spaans “Lees je bijbel bid elke dag”. Dan zingen zij  een lied voor ons, waar bij zij klappen , stampen en iets roepen. Dan vraagt Marie- Loïse welk kind wil bidden, één van de meisjes wordt gekozen en bid en de andere kinderen zeggen haar na. Dan nemen we afscheid van elkaar. Voor mij was dit een moment met een gouden rand. Om zes uur genieten we van een heerlijke maaltijd, klaar gemaakt door Jasmin en Aïda.  Nu is iedereen aan het spellen , tafeltennis en twee groepen zijn aan het TAKE5!

Morgen een nieuwe dag, waar op we veel werk  hopen te verzetten.

Een dominicaanse groet van JANNIE


Zaterdag 22 februari 2020

Beste volgers in Nederland en daarbuiten,

Vandaag staat iedereen fris en fruitig vroeg op. We gaan naar de stad en het strand en hebben er zin in. Onze ochtend opening gaat over Zacheus. Een bekend verhaal. Na het heerlijke ontbijt, zelfgebakken pancakes en veel fruit, wordt het laatste nog ingepakt. Spoedig rijdt ons vervoermiddel de bergen af. Halverwege de route stappen we over in de bus die al netjes klaar staat. Het is druk op de weg. De chauffeur kiest een andere weg door de stad en we komen uit bij de kathedraal midden in Santo Domingo. Daar gaat iedereen zijn/haar weg. Spoedig worden er ijsjes gekocht bij Helados Bon. Er zitten mensen op het terras aan de koffie met slagroom. Er wordt van alles ingekocht. Van waterkokers tot kaakjes en van knijpers tot oorbellen. Iedereen heeft een gezellige tijd. Op het afgesproken tijdstip zitten we op de trap bij de Mercado. Sommige lopen nog even de winkel in bij Freddie. De bus rijdt voor en snel stapt iedereen in. We gaan onderweg richting strand Juan Dolio. Een mooi plekje met palmbomen en een schoon strand. De zon is niet zo actief. Het is dus wat fris. Moedig gaat iedereen het water in. Sommige hebben waterbrilletjes bij zich en er worden visjes gesignaleerd. Na een duik in het water wordt er door diverse mensen gelezen, geslapen, gewandeld. Genieten van de rust. Heerlijk. Aan het einde van de middag wordt de maaltijd voor ons bereid. We kunnen kiezen uit een heerlijk visje of een stukje kip. We smullen van deze maaltijd. Onze Willie eet zelf de kip met haar vingers. Zo lekker vindt ze het. Hierna vertrekken we richting Santo Domingo. We slapen vannacht in kamp APEN. Halverwege de route gaan we nog even van de weg voor ons toetje. Een ijsje bij Helados Bon. Om een uur of 9 komen we bij onze slaapplek aan. Diverse heren en dames zwemmen nog even een baantje bij maanlicht. We hebben genoten van een heerlijke vrije dag. Hartelijke groetjes van Hans B. te B.


Vrijdag 21 februari 2020

De enkelen die ziek waren en die zich gisteren niet al te best voelden, hebben de afgelopen nacht goed kunnen slapen zodat we vandaag weer met frisse moed konden starten. Jan E. had een andere matras en die moest om vijf voor zeven nog wakker worden gemaakt. De dagopening begon dan ook wat later.

Vandaag zijn weer alle soorten werkzaamheden verricht. Zelf met Jolanda en Nina meegeholpen met de cementenvloer in huisje één. Dat houdt in ‘scheppen en kruien’. De kruiwagen iets minder vol dan bij de Dominicanen. Nog vóór de middag lag het cement erin. De bouwploeg van Tacisar heeft dan nog enige uren werk met het egaliseren en afwerken. Bij de lunch liet Conny zich niet de kaas van het brood eten, maar wel de ham want daar grilt ze van. Ook hadden las signoritas arroz y pollo klaargemaakt. Dat smaakt altijd goed naast een broodje. Een zakje chips toe.

’s-Middags zijn we met een groepje naar Maluco geweest. Daar hebben we in november 2018 acht huizen gebouwd. Dat was toch weer een mooi weerzien. Er zijn weer foto’s uit die tijd meegegeven die enthousiast zijn ontvangen. Daarna zijn we naar Arroyo Mingo  gereden waar nu ook weer wordt gebouwd. Bij huisje 8, 9 en 10 de zaden van Geert afgegeven zodat zij hun volkstuintjes weer kunnen verrijken. In het Spaans opgeschreven wat er in zat. Zelf nog even langs het huisje van Isidra Baez gegaan. Een vrouw van 79 jaar, die nu zo enthousiast reageert, terwijl wij haar een jaar geleden zo triest hebben meegemaakt. Nadat wij al begonnen waren aan haar huisje kwam ze na 3 dagen thuis omdat zij afscheid had genomen van haar broer elders in het land. Na die vrolijke ontmoetingen zijn Nina, Jolanda, Ria, Onè (tolk) en ik teruggegaan naar huisje drie waar we verder zijn gegaan met de omlijsting  van ramen en het opspijkeren van de binnenwanden met hardboard (playwood). De opa van de nieuwe bewoners met een altijd lachend gezicht (we noemen hem abuelo) heeft ons weer flink geholpen. Ondertussen hebben we gegeten van rietsuiker, rode peer, stukjes chips van de langslopende bewoners en koffie met een koekje van Willy en Comfisor.

Op de terugweg zijn we met enkelen onderweg uitgestapt en lopend over de berg naar het basiskamp gelopen. Was weer een avontuur. Hele smalle paadjes waarbij Jannie wel enige steun nodig had. Wegglijden was geen optie. Mooie foto’s kunnen maken van het basiskamp van grote hoogte. Jammer dat zoiets niet op een foto weergegeven wordt.

Terug lekker ‘koud’ kunnen douchen en goed kunnen eten. Als toetje hadden we bananencake die gisteren is gebakken door Mercedes, de vrouw van de vroegere directeur van Servidores Mundiales. Het weekend kan beginnen.

Jan P.


Donderdag 20 februari 2020

Weer een nieuw dag verslag en wel van donderdag 20 februari 2020. Onze dag begon met een opening Nick Vujicic. Een man zonder armen en benen maar die dankbaar is voor wat hij allemaal nog wel kan. Meer over deze bijzondere man is te vinden op internet. Bij dit verhaal werd ook Openbaringen 21 vers 1-4 gelezen. Daarna volgde een heerlijk ontbijtje. We worden goed verzorgd door onze keukenprinsessen Yasmin en Aida. Hierna weer hobbeldebobbel onderweg naar onze bouwplaats. Er is een nieuwe groep ontstaan want vanaf vandaag storten we ook vloeren. Nina, Jolanda en Johannes hebben 1 vloer gestort. De bouwvakkers zijn begonnen met de voorbereidingen van de volgende vloeren. Huis 3 heeft nu een vloer en ook is daar begonnen met het aftimmeren van de kozijnen. Ook in huis 6 en 7 zijn diverse zaken afgetimmerd. De latrineploeg vandaag is dit Janny en Jan Pannekeet, hebben diverse vloertjes gemaakt. Els, Henk en Conny hebben frames gemaakt t.b.v. het latrine huisje. Morgen gaan de golfplaatjes er om heen en dan kan men ze in gebruik nemen. In de loop van de week worden de huisjes nog Mano a Manoblauw geverfd. Jan O., Adry, Reinskje, Hilly en Gerrit hebben huisje 2 afgekregen. Al met al is er flink door gewerkt. Directie heeft 1 uur eerder verlof gegeven. Lekker op tijd naar huis. Daar waren Mercedes en Daniel Rodriguez, van sommige oude bekenden. Vanavond Sankotcho gegeten (een soort erwtensoep maar dan op zijn Dominicaans). Heerlijk. Nu worden er weer spelletjes gedaan en sommige spelen met de kinderen uit de buurt.

Hartelijke groet vanuit een vandaag droog Los Anones

Nina en Conny

Ter info: de spreuk van de dag “Je kunt beter in elkaars aura timmeren dan op elkaars vingers”.


Woensdag 19 februari 2020

Vanmorgen hebben we een heerlijk ontbijt gehad; zoals vers fruit, iets wat naar zuurkool smaakt, gebakken ei, cajuil (het ziet er uit als een kruising

Deze afbeelding heeft een leeg alt-atribuut; de bestandsnaam is IMG_1198-scaled.jpg

tussen een appel en een peer, is wit van binnen met een rode schil, een dikke pit en het smaakt als een lychee) Vandaag zijn we verder gegaan met het zagen en timmeren van de planken tegen de huizen. Daarbij worden we goed geholpen door de Dominicanen. Wat Spaanse woorden (van bv gereedschap en of het goed is) is daarbij heel handig. Ook willen de Dominicanen Nederlandse woorden leren en proberen we namen van elkaar te onthouden. En het goed uitspreken valt niet altijd mee. Zo hebben ze moeite met de G uitspreken. Op sommige huisjes hebben de bouwvakkers al een zinken dak getimmerd. Er wordt nu in twee verschillende buurten gebouwd. De nieuwe buurt, Arroyo Mingo, lijkt op een dorpje met een gezellige dorpsplein waar bewoners elkaar ontmoeten. Daar wordt bv een huis gebouwd voor een jong echtpaar met een kindje van een jaar. Hij werkt bij een pompstation in San Christobal. En nu helpt hij mee aan zijn toekomstig huis samen met andere Dominicanen. Ze wonen nu bij hun moeder in een huisje met 9 personen. Deze bewoners zijn Christen en ze gaan naar de kerk in de buurt. In die kerk heeft een deel van de groep geluncht; brood en/of rijst met kip en saus. En een zakje chips. De rijstmaaltijd was verrukkelijk, elke keer weer maken ze er een heerlijke maaltijd van. Met kruiden kunnen ze aan de maaltijden weer een heel andere smaak geven.
Er is begonnen aan de latrines. De Dominicanen hebben zelf daarvoor al een gat gegraven in de tuin. Er zijn een paar betonnen vloertjes gestort voor de latrines. Dit moet eerst drogen voordat daar verder opgebouwd kan worden.
De terugweg ging weer met de vrachtauto door een mooi  frisgroen ruikende natuur. Door rivieren die sinds de regen wat breder zijn en door berggebied met prachtige uitzichten.
Er is een groepje uitgestapt bij een winkel met overdekt terras en scharrelkippen. Daar dronken we een colaatje. In de winkel kun je de basis – benodigdheden kopen en ook bv verpakte zuurtjes per stuk. Er is geen drop te koop want daar houden Dominicanen  niet van. We zagen daar de kippen in de boom zitten. ’s Avonds ontspannen we elk op onze eigen manier en zo wordt er bv een spelletje gedaan als ‘take-vijf’ en triominos. Saludos!
Namens het Mano a Mano team,
Hillie van der Woerd-Wigboldus


Dinsdag 18 februari 2020

Alweer de vijfde dag van ons verblijf hier, ook vanmorgen was iedereen weer op tijd voor de dagopening. Johannes behandelde een gedeelte uit de brief aan de Hebreeën. Het gedeelte ging over het lopen van de wedstrijd van het leven, die we alleen met Gods hulp onze hemelse vader kunnen volbrengen. Eerst kregen we een filmpje te zien waar de gedoodverfde hardloper Derek Redmond olympisch kampioen zou worden op de 400 meter in 1992. Het liep echter anders dan verwacht want halverwege de wedstrijd kreeg hij een blessure aan zijn hamstring waardoor hij de wedstrijd moest staken. Maar toen de brancards onderweg waren om hem van de baan te halen, kreeg hij toch de kracht om al strompelend de finish te halen, ondersteund door zijn vader die vanuit het publiek de baan op rende om zijn zoon te helpen de finish te halen. Voor ons allemaal was dat een beeld van hoe onze hemelse vader ons helpt om de wedstrijd van het leven tot een goed einde te brengen.

Net toen we weg wilden gaan om op onze werkplek te komen begon het te hozen, en daardoor werd het ruim een half uur later voor we op de truck zaten. Maar dat kon de pret niet drukken, want er is zo hard gewerkt dat we dat uurtje wel konden missen. Ook tussen de middag zijn we weer nat geworden, het regent dit jaar vaker en meer dan vorige jaren rond deze tijd. Ook hier doet de klimaatverandering zich gelden. Iedereen is inmiddels aan hun tweede huis begonnen. Na de lunch zijn we naar Arroyo Mingo  gegaan om dat daar ook nog 3 huizen moeten worden gebouwd. Omdat we daar vorig jaar ook gebouwd hebben, was het een feest van herkenning. De  bevolking werkte hard mee en kwamen met foto’s aanzetten van vorig jaar. Ze vroegen ons naar de mensen die vorig jaar mee waren, zoals Geke, Alice en Marco. Door het mooie weer van vanmiddag, zijn we allemaal lekker opgeschoten. Tevreden stapten we weer op de truck. Halverwege stapten een aantal van de truck om verder te lopen. Vlak bij het centrum is een miniwinkeltje met terras en keiharde Caribische muziek, daar besloten een aantal nog de dag af te sluiten met een colaatje.

Groetjes van het kwaltietsteam Reinskje, Jan, Hillie, Gerrit en Adry.


Maandag 17 februari 2020

Na een goede en warme nachtrust kwam iedereen een soort van verkwikt in de kring bij de dagopening. Allereerst hebben we heel hard “lang zal hij leven” gezongen voor Siem want hij  is vandaag jarig en 73 lentes jong geworden. De dagopening werd vandaag door Tjebbe verzorgd. Het ging over de verbinding tussen de wetenschap en de bijbel; wetenschappelijk onderbouwen wat God al lang wist en in heeft voorzien in bijvoorbeeld de regels die er golden voor de joden. Reinheid wat genoemd wordt in de bijbel kennen wij nu bijvoorbeeld als in quarantaine gaan. Het was in de tijd van de bijbel al bekend dat het Joodse volk eigenlijk een erg gezond volk was in vergelijk met andere volken. Verwondering was er ook in de groep hierover, immers God is alleswetend en wij kunnen zelfs vanuit de wetenschap Bijbelse verhalen/regels verklaren, bijzonder!

Na het ontbijt (pancake’s, ananas, meloen en ander lekker fruit) stapten we met z’n allen op de rode truck op weg  naar de bouwplaats in El Gramazo om verder te gaan met het bouwen van huizen. Wij (de bouwers van casa uno; Els, Tjebbe, Conny, Henk en Geert) werden warm ontvangen door de toekomstige bewoners, hun familie en de bouwvakkers met een knuffel en een glimlach (Buenas Dias!) en na het gezamenlijke kringgebed gingen we aan de slag! Meten, zagen, hameren, planken er weer af, erop en zo verder; echte bouwvakkers J. Helaas kwam er de hele dag door steeds een tropische regenbui naar beneden waardoor we af en toe moesten schuilen. Dat deden we  in de oude huisje naast de bouwplaats, het huisje van de opa & oma van de familie. Eigenlijk wel gezellig, want zo kwamen we heel natuurlijk met elkaar in gesprek en konden we ook eens goed zien hoe een huisje bewoond wordt.

Tussen de werkzaamheden door werden we getrakteerd op allerlei lekkers uit de natuur; behalve de regen ook mandarijnen (van El Tigre uit eigen tuin), lemon dulce van een buurtbewoner, maar ook echt Dominicaanse koffie (met heel veel suiker, onwijs zoet) en koekies.

Aan het einde van de werkdag waren alle muren dicht getimmerd en lag het halve dak er al op!! Na het opruimen van de bouwmaterialen zijn we alvast wezen kijken in het dorpje Arroyo Mingo waar we morgen gaan starten met de bouw van drie huizen.

Na een heerlijke avondmaaltijd (rijst met een soort van goulash en yucca frita) werden we getrakteerd op taart. We hebben tenslotte een jarige in ons midden.

Inmiddels worden de eerste spelletjes alweer gespeeld en kunnen we terugkijken op een regenachtige maar mooie en feestelijke dag!!

Namens iedereen een warme groet uit de Dominicaanse Republiek van Geert en Els,

Hasta mañana!!


16 februari 2020

We  mochten vandaag een uurtje later opstaan. Voor de langslapers was dat fijn. We begonnen de dag weer met de dagopening. We lazen psalm 8, dat je waardevol bent, zoals je bent.  Er ontstond een fijn gesprek hierover waar ieder zijn eigen verhaal of visie kon vertellen. Na het lekkere ontbijt, was er een kerkdienst in het centrum. Een paar van de groep hadden de dienst voorbereid en Daniel Ne hield de preek waarin het belang van vertrouwen in God centraal stond. Pedro kon met dezelfde passie de preek vertalen zoals Daniel hem hield. Na de koffie en lunch stond er een wandeling op het programma. Eerst werden we  met de truck naar de school in Mamey Macho gebracht. Dit was het eerste project van Mano a Mano in 2011.  Voor degene die hieraan meegewerkt hebben, was dit een warm weerzien met de mensen die daar waren. Daarna ging de wandeling van Mamey Macho naar Arroyo Mingo.  Waar jaren geleden Mano a Mano een waterleiding hebben gegraven en aangelegd. We zagen dat dit via een hele steile en rotsachtige route ging. Wat een klus moet dit geweest zijn, respect. Onderweg kregen we nog een warme regenbui over ons heen. Maar de wandeling was de moeite waard, wat een prachtig land. Daarna konden we met de truck terug naar het centrum, sommigen gingen zelfs lopend terug. Het eten stond later voor ons klaar. En daarna wacht ons weer een avond die we in goed gezelschap mogen doorbrengen.

Groetjes Nina en Ria


Zaterdag 15 februari 2020

De eerste nacht thuis (in het Centrum) is goed verlopen, op een enkeling na. Het schijnt dat de hanen de nachtrust nog wel eens willen verstoren, maar we zullen dat maar charme noemen. Om 06:00 worden de eerste mensen wakker en zoeken een rustig plekje op om de dag (te zien) beginnen. We starten de dag met de opening, ditmaal door Johannes. Hij vertelde over het mosterdzaadje, zo klein als die begint, hoe groot die kan groeien. Zo kan het ook zijn met ons geloof. Een mooie vergelijking werd genoemd: ouders kunnen hun kinderen ‘in de grondverf zetten’, hoe hun geloof zal groeien zal in de loop der jaren blijken. Na een heerlijk ontbijt stonden we te popelen om aan de slag te gaan tijdens onze eerste volle werkdag. De werkdag beginnen we samen met het gezin en de bouwvakkers, een mooi moment: hand in hand. Zaag, hamer en rolmaat werden vervolgens ter hand genomen en de planken vlogen de lucht in. Bij het ene team was er veel hulp van de Dominicaanse families, bij andere teams was het Hollands handwerk. Wist u dat er bij huisje 3 een super zaag gebruikt wordt: Suki! Hier werd het team ook geholpen door de Dominicaanse Santo. Samen met onze Klaas vormde hij een duo, die spontaan Santa Clause genoemd werd. Overal zit er een lekker sfeertje in, met idemdito tempo. Ook wordt er tijd vrij gemaakt voor contact met de Dominicanen. Soms met een tolk, soms met handen en voeten. Wat kunnen we ons voorstellen hoe ze uitkijken naar hun nieuwe huis, ze zien het voor hun ogen groeien. Op het moment dat we dit schrijven regent het. Het is het eerste buitje, maar we beseffen ons dat de gezinnen in het donker (geen elektra) en in de modder zitten aangezien ze geen betonnen vloer hebben. We doen ons best om voor hen een fijn huis te bouwen waarbij ook een buitje niet zal deren. Tijdens de lunch werden we getrakteerd op het welbekende broodje ham/kaas én een lekker rijst/bonen/kip-maaltje van de bewoners van huisje 2. We worden goed verzorgd door de bewoners, want ’s middags worden sommige teams zelfs getrakteerd op een ijsje of een colaatje. Na de lunch (en voor sommige een siësta) gingen we weer aan de slag. Een warme dag, lang leve de schaduwplekjes. Bikkelen tot 16:00 uur, en wat prachtig om te zien dat alle huisjes mooi vorderen. Planken tot het dak, maandag verder met de nok en de rest. Heerlijk hobbelend terug naar huis, onderweg genietend van het prachtige land. Vele handjes in de lucht, zwaaiende kindjes onderweg met lachende gezichtjes, herkenning en enthousiasme alom. Bij thuiskomst stappen sommigen onder de (dan nog warme) douche, anderen zoeken het welbekende terras op. De lekkerste cola + cakeje kun je daar vinden, met een kabbelend riviertje op de achtergrond en een swingende jukebox op de voorgrond. Fijn om daar nog even de werkdag te evalueren, bij te kletsen en met handen en voeten een praatje maken met de locals. Om 18:00 uur hebben Aida en Yasmin een heerlijk traditioneel Dominicaanse maaltijd voor ons klaar: rijst, bonen en broccoli met pollo. De tweede lichting kan zo onder de douche, de rest geniet al van een boek, een puzzel of een gezellige babbel. Vanavond zullen ongetwijfeld de spelletjes op tafel komen.

Voor nu een fijne avond gewenst, dikke Dominicaanse knuffel van Nina en Jolanda.


Vrijdag 14 februari 2020

We zijn laat naar bed gegaan maar de Nederlandse tijd zit er nog in dus iedereen is toch om 6 uur (Dominicaanse tijd) weer wakker. Sommige helden nemen een duik in het zwembad. Het water is fris. Campemento APEN is een prachtige plek in de hectische stad Santo Domingo. Diverse personen maken dan ook een wandeling op het terrein om alle bloeiende planten te bekijken. Ik zag ook enkele dames op een bankje zitten, druk in gesprek. Een ander begon de dag met het lezen van een mooi boek. Om 7 uur opende Gerry de dag. De komende dagen beginnen we de dag met het thema Verwondering. Vandaag is er een opening over de woorden Meteen, Kort en Opnieuw. Iets over deze woorden is terug te vinden in Matteus 14 vers 22-33, Micha 6 vers 8 en Micha 7 vers 28.

Na de opening mogen we genieten van een heerlijk ontbijt. Daarna gaan we naar Haina. In Haina ontmoeten diverse mensen hun sponsorkind. Mooie ontmoetingen. Vanavond bij de maaltijd horen we de verhalen. Bijvoorbeeld dat Willie een jongen van 20 jaar nu uit het sponsorproject gaat. Hij heeft een baantje voor 3 dagen per week. Willie kon dus niet komen maar daar voor in de plaats kwam de moeder. De moeder is trots op haar zoon. Ook is ze oma geworden. Als ze dit vertelt straalt ze helemaal. Het kleine meisje is inmiddels 8 maanden.  Na Haina gaan we met de bus de bergen in. Op een bepaald moment moeten we overstappen van de bus in de vrachtwagen. De bus kan niet verder omdat de wegen te steil zijn. Spoedig komen we daarna aan in het centrum. Ons tijdelijke thuis. Enige tijd geleden is het geverfd. Het ziet er prachtig uit. Mooi Mano a Mano blauw. Na de maaltijd gaan we per vrachtwagen naar het bouwproject. De bouwvakkers hebben al hard gewerkt. Er staan 5 huis in wording klaar. De contouren zijn duidelijk zichtbaar. Na een rondje kennismaken met de bouwvakkers gaan we aan de slag. We zijn verdeeld in 5 groepen. Ieder heeft zijn eigen bouwproject. Vandaag zijn er nog maar enkele planken gezaagd en gemonteerd. Morgen gaan we echt aan het werk. Rond 5 uur stoppen we  en gaan weer naar het centrum. Sommige personen wandelen de omgeving. Andere bezoeken een winkeltje om cola te kopen. In het centrum staat de koffie klaar. Rond 6 uur mogen we weer genieten van een heerlijke maaltijd. Het is nu rond 9 uur. Er wordt gezellig gekletst. Er zijn mensen aan het klaverjassen. Het was een mooie dag. Tot morgen.

De Mano a Mano groep 2020


Donderdag 13 februari 2020

Beste trouwe volgers of misschien volgt u/jij ons voor de eerste keer,

Vanmorgen zijn we vroeg vertrokken uit allerlei plaatsen in Nederland naar Schiphol. We hadden allemaal een voorspoedige reis. Niemand stond in de file. Al onze bagage mocht mee. Ook het inchecken ging snel. Samen hebben we gebeden en gevraagd om een voorspoedige en veilige reis. De reis ging prima. Wel was er af en toe wat turbulentie. We kwamen 50 minuten eerder in Santo Domingo aan. Helaas duurde de paspoort controle heel erg lang. Het is nu half 4 s nachts (Nederlandse tijd). We eten nog een hapje rijst, een kippenpootje en wat broccoli en gaan dan richting ons bed. Sommige groepsleden gaan nog even zwemmen. Voor nu een kort bericht.

We hopen de komende dagen meer over ons project te vertellen.

Een hartelijke groet uit campamento APEN

Namens de groep

Conny van Vliet